Zoals je misschien gezien hebt is het de laatste tijd rustig op mijn blog. Weinig gepost. De reden is dat ik nog steeds last heb van een blessure in mijn lies. Half juli jl heb ik een scheurtje opgelopen in mijn rechter adductor en dat wil maar niet genezen. Waarschijnlijk heb ik in de periode daarna geforceerd door te blijven trainen om toch de 100 km van Winschoten te kunnen lopen. Nu pluk ik daar de vruchten van. Wijze les misschien, maar wel een hele dure. Soms gaat het dagen goed en dan krijg ik weer een terugval. Gas terug nemen is dan het devies. In rust heb ik niet veel last en tijdens de trainingen in de sportschool heb ik nagenoeg geen pijn en kan ik vrijwel alle oefeninen doen en tijdens het fietsen heb ik ook weinig last waarbij ik niet op 100% train om niet te forceren. Maar zodra ik ga lopen dan komt de pijn langzaam opzetten en na 8 km moet ik echt mijn looppatroon en snelheid aanpassen. Bij iedere stap die ik zet, voel ik de pijn in de liesstreek. En ik kan je verzekeren dat, dat niet lekker loopt. Dus dan maar gedwongen rust nemen. Chronische blessure dus. Balen. Mijn voorbereiding op het seizoen komt hierdoor in gevaar. Gelukkig is mijn eerste wedstrijd pas begin april. Maar dat is toch 120 op texel. Zwaar parcour. Dus van belang is dat je dan wel optimaal fit bent. Nu neem ik 3 weken loop rust en houdt mijn conditie en kracht op peil in de fitness club. Niet mijn hobby maar het is een must wil ik niet teveel conditionele achterstand oplopen. Blessures zijn helaas een onderdeel van het ultralopen. Ik heb er al veel gehad. Dan denk ik je net weer op je oude nivo te zitten en in topvorm en dan krijg je weer ergens last van en moet je weer een stapje terug. "topsport" is zwaar en soms heel frustrerend.

Wat was het de afgelopen week toch heerlijk loopweer. Van mij mag het nog een tijdje zo blijven. Maar het wordt kouder en voor de spiertjes is dat niet zo lekker. Nu heb ik vorige week een klein scheurtje opgelopen in mijn linker adductor brevis. Zie afbeelding

Lopen gaat nog, maar snelheid zit er niet in. Gemiddeld loop ik 12-12.5 km per uur. Iedere stap die je zet voel je lichte pijnscheuten. Dat loopt niet erg ontspannen. Maar het ergste is na afloop. Dan sta je echt even geparkeerd. Strompelend naar huis en met moeite de trap op is het gevolg. Achja het hoort erbij en het gaat wel weer over. Maar prettig is het niet. Vandaag 17 km gelopen en dan komt mijn totaal van deze week op 90 km. Niet veel maar in deze fase van het seizoen is dat genoeg.

Al twee weken typisch hollands herfstweer. De mensen uit de buurt die me weer de deur uit zien lopen vragen zich weleens af of ik me laat weerhouden om te lopen bij bepaalde weersomstandigheden. Het antwoord daarop is JA. Bij windkracht 7 of hoger. Bij ijzel, of onweer. Of als het warmer is dan 30 graden of kouder dan -10.
Hoewel ik ook liever in het voorjaar loop hebben de herfst en de winter ook zijn charmes.

Vandaag was weer zo'n dag. Regen, wind en wat moet je aantrekken. Het was niet koud. Toch maar een jack en lange broek? of toch maar een korte broek en een t-shirt. Het eeuwige dilemma op zo'n dag als vandaag. Toch heerlijk 13 km gelopen in een rustig tempo. Helaas niet pijnvrij. Een vervelende verrekking van de linker hamstring maakt het lopen krampachtig. Het eruit lopen is het recept.

Het wil niet echt vlotte met het herstel. Nog steeds niet helemaal fit. Balen want een loper wil lopen. Misschien toch iets onder de leden. Of misschien is het afgelopen jaar wel te zwaar geweest waardoor mijn lichaam zegt dat ik nu rust moet nemen. Ze zeggen altijd dat je naar je lichaam moet luisteren. Laat ik dat nu maar doen. Het plan om op 10 november de 24 uur van Aulnat in Frankrijk te lopen heb ik al uit mijn hoofd gezet. Zoals ik me nu voel ga ik dat niet redden en forceren is niet verstandig met het oog op het nieuwe seizoen. De komende periode maar even gedoseerde rust nemen en dan de training weer oppakken en me gaan voorbereiden op het komend jaar.

Gister weer met mijn dochter gelopen. 2 x 1 km met 2 min wandelen.. Vandaag heeft ze een test op school waar ze 12 minuten achter elkaar moet proberen te lopen. Als ze 2 km red krijgt ze een 9. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze het gaat redden. Het blijft genieten om met je eigen kind te lopen en zien dat ze het leuk vindt en progressie maakt.

Het is even rustig geweest op mijn blog. Na de 100 km van Winschoten werd ik erg verkouden. Een goed excuus om even een paar dagen niet te hoeven lopen. Maar het werden meer dagen zonder lopen. Mijn lichaam snakte naar rust en dan is dit een mooi moment om je daaraan over te geven. Ik was ook eerlijk gezegd een beetje loop moe. Dus tijd voor andere dingen en even afstand nemen van het trainen. Ook geen sportschool of een andere alternatieve sport. Gewoon 2 weken niks doen. Nu ruim twee weken later voel ik dat ik dat nodig had. Ben nog steeds niet helemaal uitgerust van die slopende trainingen van de afgelopen maanden. En ik had de tijd nodig om de teleurstelling te verwerken van het slecht presteren in Winschoten.

Vandaag weer mijn eerste training gehad. 8 km in een rustig tempo. 12 p/u. En het was zwaar. Twee weken niet trainen doet een mens goed maar als je dan weer begint heb je het gevoel dat je weer van voor af aan moet beginnen. Nu ben ik ook nog niet helemaal topfit maar het gaat iedere dag beter.

De focus ligt nu op Frankrijk waar ik op 10 november een 24 uurs wedstrijd ga lopen om de magische grens van 200 km te doorbreken. Vandaag de eerste stap gezet om dat doel te bereiken. Oké ik geef toe, 8 km is niet veel maar de conditionele achterstand is over twee weken weer ingelopen en dan zit ik weer op de gewenste 200 km trainingskilometers per week. Ik heb er weer zin in.

Helaas het mocht niet zo zijn. Was het mijn dag niet of waren het de omstandigheden? Ging ik toch te hard weg of had ik iets onder de leden. Ik ben er nog niet achter maar de 100 km van Winschoten werd een grote deceptie. Met vol vertrouwen ging ik van start met het beoogde schema. zie hier de doorkomst tijden.
   10km        20km         30km      40 km       50 km      60 km       70 km
 00:45:42  01:31:09  02:16:38  03:03:12  04:00:36  04:59:22  06:12:36

In een tempo tussen de 4.32 en 4.34 legde ik de eerste rondjes af van 10 km. Tot 40 km ging het goed en volgens schema. Maar op 43 km kreeg ik al de eerste dip. Deze komt meestal pas na 60 km. De paniek sloeg toe en besloot maar wat gas terug te nemen met de hoop dat ik me weer snel kon herpakken. Op 50 km  halverwege de wedstrijd  zag ik bij het passeren van de finish lijn dat de klok al op 4.00 uur stond. Op dat moment besefte ik dat een tijd onder de 8 uur er niet meer in zou zitten. Dus na de fysieke dip kreeg ik ook nog eens een mentale dip te verwerken.  Ik besloot om mijn doelstelling te wijzigen en nu maar voor een podium plek (NK) te lopen, mits ik zou herstellen van die dip. Maar dat gebeurde niet. Onverklaarbaar voor mezelf. Want ik had goed gegeten en gedronken tijden de wedstrijd en het tempo drastisch teruggeschroefd, maar het herstel kwam niet meer. Na de doorkomst op het 60 km punt begon ik te twijfelen. Uitstappen of doorlopen en dan maar kijken waar ik eindig en het resterende deel van de wedstrijd dan maar als training beschouwen. Ik besloot een korte pauze te nemen in de hoop daar wat energie en mentale kracht uit te putten om daarna mijn weg te vervolgen. Maar de geest was geknakt. De benen wilde niet meer. Tempo kwam niet terug en ik werd moe. Na 70 km heb ik in overleg met Astrid (vriendin en begeleider) besloten om te stoppen. Ik had niks meer te winnen. En beter stoppen bij 70 km dan uitlopen en wetende dat het herstel dan veel langer gaat duren. Nu kun je al heel snel de trainingen hervatten omdat je de schade aan je lichaam weet te beperken.

Balend en haast gefrustreerd maakte ik mijn veters los. Hier heb je dan al die maanden voor getraind. Maar ook dat hoort bij sport. Je hebt goede dagen en slechte dagen. En dit was echt een hele slechte dag.  Nu even gas terugnemen en evalueren wat er de volgende keer anders moet en waarom het niet wilde lukken. Maar gelukkig komen er nog genoeg wedstrijden  om  mezelf te revancheren en wel mijn beoogde doel te halen. Het lopen van  de 100 onder de 8 uur.

Vandaag mijn laatste serieuze training gehad voor de 100 km van Winschoten. Onder prettige omstandigheden, 26 km gelopen in 2 uur op wedstrijd tempo.
Vanaf nu kan de tapering echt beginnen en ik ben er wel hard aan toe. Afgelopen week was een pittige week met een snelle 10 km in wedstrijdverband op donderdag avond. Vrijdag was tevens mijn laatste fitness training en zaterdagmorgen met 2 loopvrienden anderhalf uur vaartspel gedaan.
Kleine pijntjes voel ik wel in mijn benen en de rust die ik de komende week krijg kan ik goed gebruiken om te herstellen en uit te rusten.